Jeśli firma, będąca właścicielem mieszkania, wynajmuje je osobie fizycznej, która w lokalu po prostu mieszka (zaspokaja potrzeby mieszkaniowe), to zastosowanie ma niższa stawka podatku od nieruchomości (liczona jako podatek od nieruchomości mieszkalnej, a nie przeznaczonej pod działalność gospodarczą) – tak 21.10 orzekł Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt III FPS 2/24). Siedmiu sędziów NSA uznało, że budynki sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako mieszkalne, które przeznaczone są do najmu w ramach działalności gospodarczej, w takiej części w jakiej służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych mieszkańców, należy traktować jako budynki mieszkalne podlegające opodatkowaniu preferencyjną stawką podatkową.

Do tej pory część sądów uważała, że skoro wynajem mieszkania jest rodzajem działalności gospodarczej, to firma jako właściciel mieszkania, powinna płacić podatek według najwyższej stawki, właściwej dla działalności gospodarczej, która w jest aż 30 razy wyższa! Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje, że budynki mieszkalne i mieszkania są opodatkowane niską stawką podatku (obecnie maksymalnie 1,15 zł za 1 m.kw. powierzchni użytkowej), chyba że są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej i wtedy stawka wynosi maksymalnie 33,10 zł za 1 m.kw. powierzchni użytkowej. Uchwała NSA jasno określiła więc, co oznacza sformułowanie „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” – chodzi o faktyczne zajęcie do celów prowadzenia działalności gospodarczej, a nie wynajem w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.